FIKTIVT

Eit tenkt intervju med Jonas Gahr Støre

–

Kva med gleda, då, Jonas?

– Gleda? Ja, kva med henne?

– Kva vil du ha for å bli glad?

– Kva eg vil ha for å bli glad?

– Ein ny handelsavtale, kan hende?

Jonas skjønar kor eg vil, men ristar fort på hovudet.

– Reint fleirtal etter 11. september, seier han.

– No må vi halde oss på landjorda, kompis. Noreg er ikkje eit land for reine fleirtal, det veit du.

– Men eg har ein draum, seier Jonas.

– Ja, seier eg. Vi har alle den draumen. Men kva med ei pølse i staden? Fersk frå Meny. Eg har ketsjup frå USA og sennep frå Frankrike. Verda er kan hende polarisert, Jonas, men ikkje wieneren din.

Han tek imot. Liten bit først. Så ein stor.

– Godt?

– Mhm.

Han tygg. Ser plutseleg tankefull ut. Som om han kom på noko grådig lurt.

– Dmu hdr høylt hisgonia im onas a pkdvadlen?

– Ikkje med mat i munnen, kompis.

Jonas svelgjer unna.

– Du har høyrt historia om Jonas og kvalen?

– Det har eg nok.

– Han som blei kasta over bord i eit vilt uvêr og slukt av ein kval.

– Han kunne ikkje symje, legg du til.

– Nei. Men han overlevde. Og veit difor korleis det er å vere innesperra i udyr. Det er ei erfaring eg deler med namnebroren min.

– Viser du til medlemskapen i Høgre no?

Jonas svarar ikkje.

– Eller berre det å vere ein folkevald?

Jonas svarar ikkje.

– Åkei, men du kan symje, sant, Jonas? Til forskjell frå den andre Jonas. Stilte ikkje du til partileiardebatt i 2016 ein gong i badebukse? Kom du rett frå kvalen, då? Er det inni han du preppar?

Jonas svarar ikkje.

– Ikkje noko å skamme seg over, i alle fall. Men eg meinte ikkje noko ilt her, altså. Eg veit korleis livet kan balle på seg. Og eg ville bare høyre om det var noko, kva som helst, som kunne bøte litt på.

Jonas svarar enno ikkje. Kanskje tenkjer han.

– Hugsar du då Jensen kalla deg ein tåkefyrste? seier eg.

Jonas nikkar.

– Eg ville berre få sagt at utan tåka hadde vi gått glipp av mykje av den største litteraturen og dei største målarstykka opp gjennom. Kan du tenkje deg Turner utan eit tåkehav? Kan du tenkje deg Whistler? Og kor mykje av den krimen Jensen sikkert er så glad i, hadde funnest, trur du, utan tåke i gatene?

– Du seier noko, seier Jonas.

– Bann på det, seier eg.

Vi freistar eit smil.

– Og veit du forresten kva tåke er for noko? Bokstaveleg talt, altså.

Jonas ser på meg.

– Bokstaveleg talt er tåke berre ei sky som har fått kontakt med bakken. Ei sky med bakkekontakt, heilt enkelt. Og det er vi vel glad i? Bakkekontakt?

Jonas nikkar ivrig.

– Bakkekontakt er viktig. Eg vil at folk skal forstå meg, og eg opplever jo at eg blir det. Forstått. Der ute. Blant andre.

– Det er på bakken du må for å bli glad?

– Ja.

– Som ei sky.

– Ja.

– For every cloud engenders not a storm, som Shakespeare skriv.

– Ja, seier Jonas. Eller nei?

– Nei, ja.

Nils-Øivind Haagensen

Nils-Øivind Haagensen er forfattar og forleggar.