Førre helg gjekk VM i døds av stabelen i Oslo, og veit du ikkje kva døds er, er du treg: Ein kastar seg ut frå timeteren i horisontal stilling i ein mest mogleg fantasifull og krevjande formasjon, og krøker seg saman i rekestilling så seint som mogleg før ein treffer vatnet. Døds blir kalla verdas vondaste sport; brot i ribbein og nase er ikkje uvanleg når ein treffer vatnet i 50 kilometer i timen.

Årets VM-vinnar, Emil Lybekk, som hoppar for Holmsbu dødsekrets, såg ikkje ut til å ha frykteleg vondt nokon stad etter sigersdødset. Det såg eigentleg lett ut. Derfor har eg bestemt at mannen min skal delta i VM i døds neste år. Han er veldig glad i å bade.

– Er du heilt idiot? sa han då eg fremja forslaget. – Eg vågar knapt stupe frå tremeteren.

– Du skal ikkje stupe. Du skal hoppe, strekke deg ut og krøke deg saman. Det er berre gøy.

– Gi deg, stønna han. – Eg er altfor gammal.

– Ein blir aldri for gammal til å dødse, sa eg. – Ver no litt mann.

Slik gjekk det til at treninga er i gang, og på bileta over ser du to spede forsøk. Det kjem sjølvsagt til å sjå kulare ut frå timeteren.