Filmfjes

Berre for å skapa litt forventningar til neste vekes premiere, er regissør Joakim Triers nye film, Thelma, no valt ut til å vera det norske Oscar-bidraget. Sist ein norsk film vart nominert – for dette er berre forslaget, må vita – var i 2012, då Kon-Tiki vart nominert. Han nådde ikkje opp, slik dokumentarfilmen gjorde i 1950. Så då får du her fjeset til Eili Harboe i rolla som Thelma – eit fjes som kanskje skal pryda den raude løparen i Hollywood om nokre månader!

B.A.

Sjå på nett no:

(Netflix) Har du sett This Is Spinal Tap (eller – for å bruka den deilige, norske tittelen – Hjelp vi er i popbransjen)? Eg treng i så fall ikkje lura på om du synest han var bra, og vil hermed nytta høvet til å tilråda ein slags ekte Spinal Tap. Anvil: The Story of Anvil handlar om det kanadiske bandet som hadde nokre hittar på åttitalet, før dei meir eller mindre glei inn i den frykta obskuriteten. Heilt til dei, over tjue år seinare, brått får nyss i at dei har fans over Atlanteren. Det er morosamt, men på ein sjarmerande og respektfull måte som gjer at du må elska Anvil litt, uansett kva du måtte meina om musikken.

B.A.

Tre på topp

Filmar om val frå den siste tida, med tanke på måndag:

1) Stem nei. Pablo Larraín 2012. Ordentleg åttitalsstil omgjev Gael García Bernal som chilenaren med ansvar for reklamekampanjen som skal sikre nei til fleire år med Pinochet. Larraín er alltid stilig, smart og vittig.

2) Milk. Gus Van Sant 2008. Historia om Harvey Milk er medrivande. Eg åtvarar om avsløring: Han blei vald inn i bystyret i San Francisco som første opne homofile i styre og stell i USA.

3) Propaganda. MAFI-kollektivet 2014. 16 unge chilenarar dokumenterte presidentvalet i Chile i 2013 med estetisk teft og humor. Eg vonar nokon snart gjer det same i Noreg.

H.T.