Filmfjes

Fluefangeren nådde ikkje opp til vurdering blant årets beste filmar under Amandaprisutdelinga i Haugesund i helga, sjølv om Aliu fekk pris for beste regi. Det er på sin plass at den særs høgthengande nordiske prisen då kan hamna på pokalhylla hans i staden.

B.A.

Sjå på nett no:

(NRK) I desse til dels innvandringsskeptiske tider synest eg det er vår plikt å sjå litt på eiga historie frå ei hard fortid ikkje altfor langt attende i tida. I mellomkrigsdagane utvandra tusenvis av nordmenn for å skaffa seg ein betre kvardag. Mange av desse drog til USA, og mange av desse igjen hamna på skråplanet, då dei ikkje fekk seg jobb. Atter ein del av desse enda på søppelfyllinga, bokstaveleg tala. I Brooklyn budde lutfattige nordmenn på ein bosplass kalla Ørkenen Sur. Dokumentarfilmen Ørkenen Sur treng ikkje retta noko moralsk peikefinger. Parallellane til dei mange som kryssar landegrenser i dag, er klare nok.

B.A.

Tre på topp

Abort er drøfta i mang ein film. Her er nokre opprivande eksempel frå det siste tiåret:

1) 4 måneder, 3 uker og 2 dager, Cristian Mungiu 2007. Abort var risikosport i Romania under Nicolae Ceausescu. Dette realistiske meisterverket opna augo på mange for rumensk film.

2) Stammen, Myroslav Slaboshpytskiy 2014. Lagnadar skrik mot deg i filmen om hørselshemma ukrainarar. Den verste amatøraborten eg har sett, viser ingenting. Lydane seier alt.

3) After Tiller, Lana Wilson og Martha Shane 2013. To smarte damer laga ein balansert dokumentarfilm om legar som risikerer liv og helse for å utføra kontroversielt seine abortar.

H.T.