SKREKKFILM

Regi: Johannes Roberts

47 Meters Down

Med: Mandy Moore, Claire Holt

Systrene Lisa (Moore) og Kate (Holt) frå USA har fare til Mexico på sydenferie. Kjærasten til Lisa har slått opp fordi han synest ho er keisam. Godt då at den viltre veslesystera er klar for eventyr. Etter ein kjekk kveld med dårlig dansemusikk, tequila og klining med fine, greie meksikanske menn skal dei dykke for å spreie sjalusi på sosiale medium med bilete av kvithaiar.

Frøkner i bur

Premissen er enkel. Orsak avsløringa, men dei heilt store plotvendingane skjer ikkje. Filmen gjer det som står på pakken, på same måten som titlar som Snakes on a Plane. Systrene skal henge på seks meters djupn, men før dei veit ordet av det, har dei hamna i filmtittelen.

Filmens suverene høgdepunkt involverer naudbluss under vatn omringa av kolossale kvithaiar. Bluss borgar for bra bilete. Skotet er steike stilig. Eg noterer òg pluss for realistiske element då oksygen, trykkfallsjuke og nitrogennarkose er store farar, om enn ikkje så stilfulle. Elles er det ei lette at latinamerikanske stereotypar ikkje utartar til noko à la dei slaviske i horrible Hostel.

Sjangersjablong

Manus manglar likevel noko utom det vanlege. Bodskapen er at ein ikkje skal bruke ein rusten holk til å dykka med haiar medan mannskapet kastar blod i vatnet. Dei to fremste figurane er, med fare for å gje Lisas kjipe type rett, heilt uinteressante. Overraskingane er få. Sjangerøvinga er slapp. Eit halvtrena auge ser kven som skal stryke med. Musikalsk er Tomandandy ingen John Williams frå Haisommer. Vonleg ser få folk 47 Meters Down, så filmen ikkje rammar haiane slik Steven Spielberg gjorde.

Håkon Tveit

Håkon Tveit er lektor i latinamerikansk kultur og historie ved Universitetet i Bergen og fast filmmeldar i Dag og Tid.