Hyggestund om nytt fylke
Vestland, Vestland byr på god, folkeleg humor med varme og brodd.
Claus Sellevold og Sigrid Moldestad representerer kvart sitt fylke som skal slåast saman.
Foto: Espen Nyttingnes
Teater Vestland og Det Vestnorske Teateret
Finn Tokvam:
Vestland, Vestland
Regi: Arvid Ones
Komponist: Odd-Erik Lothe
Då dei to samarbeidande teatera i Bergen og Førde skulle markere at vi har fått eit Vestland fylke, gjekk oppdraget til allsidige Finn Tokvam. Det var eit godt val, for med underfundig humor og gode observasjonar har han skapt eit lett og morosamt scenemøte mellom to som eigentleg ikkje er så lystne på å bli eitt.
Tvangsekteskap
Claus Sellevoll frå Alversund i Nordhordland og Sigrid Moldestad frå Breim i Nordfjord lèt oss skjøne at det meir er tale om tvangsekteskap enn ekte kjærleik. Og det gir dei rikeleg høve til å rakke ned på kvarandre, men aldri verre enn at vi anar (litt) varme kjensler attom. Dessutan finn dei fort trøyst i at dei slepp å vere austlendingar eller osloborgarar.
Dei to presenterer spreidde glimt frå den felles historia, som visst ikkje er så felles likevel. Til hjelp har dei ei modernisert utgåve av den gamle flanellografen, som vi tilårskomne hugsar frå bibelhistoria i barneskulen. Der kjem det opp både kart og karikaturar, slik også Sellevold serverer lett attkjennande imitasjonar eller parodiar. Fin hjelp har dei også i greie songtekstar med god, nyskriven musikk til, og det musikalske har jo dei to aktørane alltid hatt på stell. Innimellom humoren kjem også litt livsvisdom.
Statistikk
Vi blir fôra med passe dosar statistikk og fakta, gjerne tolka og forklart på sært vis. Munter leik med språket og klisjeane får vi òg. Medan kampen om det nye namnet på fylkesmannen no er avgjort, kan Tokvam fortelje oss at det embetet er berre «arbeid for trygd».
Konfliktar og typar blir tekne på kornet, men stundom blir enkeltnummer dregne for langt ut, og det sære gjennom overspel gjort så sært at røynde Arvid Ones skulle ha trekt i bremsen. Det finst grenser også for kor langt ein kan gå i å karikere bygdeoriginalar utan at det blir berre teit. Men i det alt vesentlege er det blitt ei framsyning til glede for mange. Kanskje kan ho irritere ein og annan òg.
Jan H. Landro
Jan H. Landro er forfattar og journalist og fast teatermeldar i Dag og Tid.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Teater Vestland og Det Vestnorske Teateret
Finn Tokvam:
Vestland, Vestland
Regi: Arvid Ones
Komponist: Odd-Erik Lothe
Då dei to samarbeidande teatera i Bergen og Førde skulle markere at vi har fått eit Vestland fylke, gjekk oppdraget til allsidige Finn Tokvam. Det var eit godt val, for med underfundig humor og gode observasjonar har han skapt eit lett og morosamt scenemøte mellom to som eigentleg ikkje er så lystne på å bli eitt.
Tvangsekteskap
Claus Sellevoll frå Alversund i Nordhordland og Sigrid Moldestad frå Breim i Nordfjord lèt oss skjøne at det meir er tale om tvangsekteskap enn ekte kjærleik. Og det gir dei rikeleg høve til å rakke ned på kvarandre, men aldri verre enn at vi anar (litt) varme kjensler attom. Dessutan finn dei fort trøyst i at dei slepp å vere austlendingar eller osloborgarar.
Dei to presenterer spreidde glimt frå den felles historia, som visst ikkje er så felles likevel. Til hjelp har dei ei modernisert utgåve av den gamle flanellografen, som vi tilårskomne hugsar frå bibelhistoria i barneskulen. Der kjem det opp både kart og karikaturar, slik også Sellevold serverer lett attkjennande imitasjonar eller parodiar. Fin hjelp har dei også i greie songtekstar med god, nyskriven musikk til, og det musikalske har jo dei to aktørane alltid hatt på stell. Innimellom humoren kjem også litt livsvisdom.
Statistikk
Vi blir fôra med passe dosar statistikk og fakta, gjerne tolka og forklart på sært vis. Munter leik med språket og klisjeane får vi òg. Medan kampen om det nye namnet på fylkesmannen no er avgjort, kan Tokvam fortelje oss at det embetet er berre «arbeid for trygd».
Konfliktar og typar blir tekne på kornet, men stundom blir enkeltnummer dregne for langt ut, og det sære gjennom overspel gjort så sært at røynde Arvid Ones skulle ha trekt i bremsen. Det finst grenser også for kor langt ein kan gå i å karikere bygdeoriginalar utan at det blir berre teit. Men i det alt vesentlege er det blitt ei framsyning til glede for mange. Kanskje kan ho irritere ein og annan òg.
Jan H. Landro
Jan H. Landro er forfattar og journalist og fast teatermeldar i Dag og Tid.
Konfliktar og typar blir tekne på kornet.
Fleire artiklar
Marianne Nielsen i hovudrolla som Winnie. Gerald Pettersen spelar Willie.
Foto: Sebastian Dalseide
Beckett-klassikar av godt merke
Glade dager byr på ein strålande skodespelarprestasjon av Marianne Nielsen.
Ingrid Storholmen har teke utgangspunkt i eit stort datamateriale om folkehelsa i Nord-Trøndelag.
Foto: Merete Haseth
Våren over mannalivet
Ingrid Storholmen gjer tørre helsedata om til levande liv i Bloddråpetall.
Takumi (Hitoshi Omika) og dottera Hana (Ryo Nishikawa) lever eit roleg liv på bygda, som no kan få ein «glampingplass».
Foto: Another World Entertainment
Djevelen i detaljane
By mot land er eit sentralt tema i endå ein framifrå film av Ryusuke Hamaguchi.
Finaste finnbiffen med grøne erter, potet og tyting.
Foto: Dagfinn Nordbø
Finaste finnbiffen
«Seier eg at eg skal invitere på finnbiff, blir folk berre glade. Dei veit at dei skal få smake noko av det beste landet vårt har å by på av ingrediensar, med reinkjøt som helten.»
KrF-leiar Dag Inge Ulstein får ikkje Stortinget med seg på å endre retningslinjene for kjønnsundervisning i skulen.
Thomas Fure / NTB
Utfordrar kjønnsundervisninga
Norske skulebøker kan gjere elevar usikre på kva kjønn dei har, meiner KrF-leiar Dag Inge Ulstein.