Reportasje
Du er fjellstova mi
HJERKINN: Dovrefjell er symbol på norsk semje, men for å samla landet har statsforvaltinga i tusen år sytt for varmestover i fjellheimen. På Hjerkinn er eg einaste gjesten, og vertskapet er polsk.
Magdalena Wozniak og Jakub Wojdyga frå Warszawa i Polen driv heilårsfjellstove på Hjerkinn.
Alle foto: Håvard Rem
Det er kveld når eg går av toget på Hjerkinn, den audaste og høgstliggjande stasjonen på Dovrebanen. Ingen møtte fram og ingen gjekk på. Med ljos i glasa og travle bord i kafévogna forsvinn toget i ei kurve nordover. Berre eg gjekk av. Med ein sekk på ryggen står eg på perrongen i høgfjellet, mellom snødekte fjellsider i vest og vidder i aust.
På eit skilt står det: Högd o. Havet 1016,99. På Bergensbanen ligg Finse (1222 moh.) høgare, for no ikkje å nemna Tibetbanen og stasjonane Na Qu (4513 moh.) og Tangula (5068 moh.). Men det var ikkje så kaldt på perrongane der. Kom ein til Hjerkinn om vinteren, berga ein livet berre om ein såg ljos frå ei varm fjellstove. Og det ser eg.
For høg og låg
Digital tilgang – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
