Reportasje
Eit vinraudt, svart hav
Det er lofotsesong i gamle Skrova, og aldri har det vore stillare.
Skrova fyr sett frå sørvest.
Eg vaknar på Aasjordbruket i Skrova, noko eg har gjort så mange gonger før, at rommet blir kalla Mortenrommet. Det er heilt stille i bruket, det einaste eg høyrer, er litt roleg skvulp frå under kaia. Gjennom åra har eg lært meg å tyde både vindstyrke og retning utan å måtte stå opp frå denne senga, og no er det nesten ikkje vind i det heile tatt.
Eg kler på meg, og sidan det er fleire år sidan sist eg var her, går eg ein runde gjennom bruket, frå rom til rom i alle tre etasjar. I bruket har det vore husvære for arbeidarar, fiskemottak, trandamperi, salteri, egnebu og tørrfisklager. Heile bruket, over 1000 kvadratmeter, er marinert av hav og si eiga historie.
Eg stansar stadig opp ved interessante gjenstandar: tran- og sildetønner, gamalt verktøy, utdatert og ofte litt mystisk fiskebrukteknologi, gamle aviser og dokument ligg kanskje på kjøkkenbenken i nokre av bueiningane, ved sida av kjøkkenreiskapar frå 1950- eller 60-talet. På Risholmen, der bruket ligg, har det vore aktivitet i fleire hundre år. Det noverande bruket blei bygt i 1922, og drifta blei nedlagd midt på 80-talet, då det var aasjordingane frå Steigen som dreiv det. Men små ekko merkar ein enno overalt, frå dei som har arbeid og levd her.
Digital tilgang – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
