Forfattar og småbrukar
Artiklane til Agnes Ravatn er som ein flokk villsauer: små og hardføre med store horn.
Det eg såg mest fram til då eg byrja i Dag og Tid i 2014, var å møta Agnes Ravatn. Ho hadde alt vore der i seks år og inspirerte meg med den kvasse pennen sin.
Men det som hende like etter at eg fekk namnet mitt i kolofonen nedst på side to, halvannan centimeter til høgre for Agnes, var at ho fekk ein parentes bak namnet sitt. Inni den stod det «permisjon». Romanen hennar frå året før, Fugletribunalet, hadde vunne P2-lyttarane sin romanpris, fått internasjonal merksemd og skulle no verta teater.
Parentesen med permisjon vart ståande til alt var vekke, både namnet, parentesen og håpet mitt om nokon gong å møta Agnes Ravatn om eg var innom bladstova i Oslo. Ho hadde nemleg flytta frå byen.
Digital tilgang – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
