¿ Høg indre splitt

Lytt til artikkelen:

Sjeldan har eg kjent meg så framandgjord som då eg siste veke var på Erna Solbergs halvårlege, oppsummerande pressekonferanse. Eg kom syklande til representasjonsbustaden bak Slottet klokka ni om morgonen, gretten og overoppheta. Så vart eg slusa gjennom tryggleikskontrollen og geleida ut i den velfriserte hagen av ein vektar, i rekkje bak ein journalist i lakksko og ein meir rufsete fotograf. (Eg hadde tidlegare merka meg at fotografar alltid ser ut som om dei er på bakken i ein krig, men vart likevel overraska over at det til og med gjaldt her, i velferdsstatens inste sirkel.)

Slabberas

Eg hadde aldri vore på pressekonferanse før. Var ikkje heilt sikker på korleis ein var på pressekonferanse. Burde eg stille spørsmål? Var det meininga at eg skulle reservere ein-til-ein-tid med Erna, slik eg seinare fekk inntrykk av at dei andre hadde gjort? Kva tid og korleis gjorde ein i så fall det? Og korleis visste ein når det heile var over?

I hagen tjuvlytta eg på dei saumlause samtalane mellom journalistane. Det var tydeleg at dei hadde vore her før, at dei kjende kvarandre godt og visste kva som kom til å skje. Samstundes var det noko ikkje heilt overtydande med nonchalansen deira.

Vi sat i korgstolar, med minst ein meter mellom kvar stol, medan kvinner i gullknappa grå vest og tversoversløyfe serverte oss kaffi og skiver og rabarbrasaft etterfølgd av jordbær med is. Eg hadde høyrt gjete om desse jordbæra, som visstnok er varemerke til hageslabberasa der pressa kvar sommar møter statsministeren for å stille henne til veggs med spørsmål.

Er du abonnent? Logg på for å lese vidare

Digital tilgang – heilt utan binding

Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.

E-postadressa di

Eg godtek vilkåra

Eller kjøp eit anna abonnement

Er du abonnent? Logg på for å lese vidare