Sport
Kasseraren og mugga
Eg veit ikkje om det er akkurat slik dagens kasserar ser ut, men han noterer i alle fall gladeleg kva som går inn og ut.
Foto: Frank May / NTB
Litt meir stas enn å bli vald inn til FAU er det å ende som kasserar i idrettslaget.
Når valet skal skje, flakkar blikka. Enkelte spøkjer høgt om eigen mattedysleksi, og sannsynet er stort for at blikka stoppar på ho eller han som alt jobbar profesjonelt innanfor økonomi. Har dei tid til å føre vaffelkvitteringar? Kva viss dei får ein vara? Den utvalde rettar ryggen. Han er stolt, men vil samstundes ikkje vise det for godt, for det er jo ei bør, dette her. «Eg tek det», seier han likevel med tyngde.
Kasseraren har ansvaret for kassa, som i ein anonym vestlandsklubb på 1960-talet, berre var ei mugge. Mugga med mynt og lappar stod trygt heime på kjøkkenet til kasseraren. Om det var ynske om nye drakter eller pengar til innsatspokalen, måtte kasseraren heim og sjå i mugga. Visstnok brydde han seg ikkje stort om å føre kva som gjekk inn og ut. Det viktigaste var at mugga ikkje blei tom.
Digital tilgang – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
