Reportasje
Keisarinne i kne
Kva lærdomar kan ein hausta av pukkellakssommaren 2023? Det kjem an på korleis ein formulerer kriteria for suksess. Særleg problematisk var kampen mot pukkellaksen i Tana.
Fella i Tanaelva stod ved Seidaholmen like nedanfor Tana bru, der elva deler seg i to. Her er sjølve fangstinnretninga i det austre elveløpet. Kring 150.000 pukkellaks kom seg truleg forbi og vidare opp elva.
Foto: Joachim Henriksen
Tana er ei verd for seg. Vassdraget gjer dei fleste norske lakseelvar til bekker. Både Namsen og Gaula blir gjerne kalla dronninga blant elvane våre. Tana lyt i så fall vera keisarinna, for ho er Europas viktigaste vassdrag for atlanterhavslaksen. Den lakseførande strekninga er minst 1100 kilometer, og sideelvane har kring 30 eigne bestandar. Det er faktisk større genetiske ulikskapar mellom laksebestandane innanfor Tana-vassdraget enn mellom bestandane i Troms og Trøndelag og nedover på Vestlandet.
I toppåra på 1970-talet var den samla fangsten i elva og i Tanafjorden på over 500 tonn. Om me reknar med ei gjennomsnittsvekt på litt over fire kilo, blir det meir enn 100.000 laks. Lenge var halvparten av all elvefanga norsk laks Tana-laks. Den norske sportsfiskerekorden er også herifrå: ein hannlaks på 32,5 kilo, teken på sluk ved Storfossen 7. juli 1951.
Ete av såkornet
Digital tilgang – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
