Dyr
Korleis finn dei vegen?
Eit vedvarande paradoks når det gjeld fugletrekket, er at det verkar både uforanderleg og fleksibelt på same tid.
Kortnebbgåsa hekkar på Island, Grønland og Svalbard og overvintrar i Mellom-Europa. Flokkar på trekk rastar gjerne i indre delar av Trondheimsfjorden og Vesterålen.
Foto: Sveinung Lindaas
For eit par månader sidan skreiv eg om gauken. Etterpå fekk eg brev frå to lesarar som undra seg over trekket til denne arten: Unge gaukar vert fostra opp av foreldre som høyrer til ein annan art, og har ikkje nokon artsfrendar å følgje når dei skal til vinterkvartera sine i tropisk Afrika. Korleis finn dei då vegen dit, og trekkjer dei i flokk eller åleine?
Spørsmåla gjeld eigentleg for alle trekkjande skapningar, men svara varierer frå art til art. Trekkåtferd hjå fuglar og andre dyr har lenge fascinert mennesket. Tru om 2000-talet, med stadig betre metodar for overvaking, sporing og oppfølging, skal levere nyklane til spørsmåla som har hopa seg opp gjennom tidlegare hundreår?
I ein forskingsartikkel publisert i 2006 i tidsskriftet Science som tok føre seg kunnskapsstatus om trekkåtferd hjå dyr, konkluderte eksperten på fugletrekk, Thomas Alerstam, med at forståing av korleis dyr orienterer seg i sine «finurlege og komplekse ferder, kjem til å krevje uventa langsiktig innsats». Artikkelen ber tittelen «Motstridande bevis når det gjeld langdistansenavigering hjå dyr».
Digital tilgang – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
