Korta tett til brystet
Medan verda ventar på neste kapittel i soga om juks i sjakken, tenkjer eg attende på eit møte med to illgjetne bridgesvindlarar.
«Bridgespelarar» av Margret Hofheinz-Döring (1960)
Illustrasjon via Wikimedia Commons
Ungdoms-EM i Albena i Bulgaria i 2011 var ein tung affære for det norske bridgelandslaget i klassen U26. På førehand hadde vi tru på medalje, men mot slutten var det tydeleg at det beste vi kunne vone, var å ende mellom dei åtte øvste, noko som ville gje sikker billett til VM året etter.
Før den siste kampen var vi inne. Men så skulle vi møte Israel, som hadde dominert tevlinga så langt.
Eg og makkeren min hamna på bordet til Lotan Fisher og Ron Schwartz, eit par som på det tidspunktet var i ferd med å bli verdsstjerner.
Det gjekk som eg frykta: Vi tapte 25–5 og ramla ned på tiandeplass. Slikt er ille nok i seg sjølv, men endå verre om det skjer mot usympatiske motstandarar.
Den stille og sedate Schwartz var ikkje problemet. Men Fisher hadde alltid eit intenst og oppjaga nærvær ved bordet. Han verka arrogant, hissig, utolmodig.
Ei aning
Digital tilgang – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
