Reportasje
Krykkjeriket
Det er langt mellom vaktlane i Berlevåg, men kort mellom krykkjene.
Krykkjer og tørrfiskhovud i Berlevåg.
Alle foto: Erlend Skjetne
Langs vegen frå Varangerbotn til Tana er bjørkeskogen snaueten, svart, dyster. I all hovudsak er syndaren ein art som heiter fjellbjørkemålar, men den brune haustmålaren kan til ein viss grad vera medansvarleg. Fjellbjørkemålaren kan formeire seg sterkt og byrja masseåtak.
Heldigvis produserer bjørketrea, etter eit slikt åtak, antibeitestoff som gjer lauvet mindre freistande for målarane. Mindre næring inneber færre individ og betre tider for bjørkeskogen. Men etter fire års tid er det slutt på produksjonen av antistoffa, og fjellbjørkemålaren byrjar igjen klekkje ut skumle planar.
Vuoi min deatnu
Eg er glad når vi har lagt det hustrige synet bak oss og endeleg skimtar Tanaelva. Ordren smell med ein gong frå baksetet:
– Tanabreddens ungdom!
Vi har som ein regel i bilen at vi alltid må høyre på lystig musikk, dette for ikkje å risikere at stemninga blir dårleg. Sputnik, Boney M, The Dubliners – det finst mykje lystig musikk. Tanabreddens ungdom er svært lystig musikk, og i Tana må vi høyre på dei.
Digital tilgang – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
