Reportasje
Kunsten å finne fisk
Havfiskarane i vår tid kan ikkje lenger halde fiskefelta skjulte for kvarandre, på grunn av all den nye overvakingsteknologien og moderne rapportsystem. Men framleis er det erfaring og intuisjon som avgjer om ein får ein god fangst.
Frå brua på MS «Argos Frøyanes» på Amundsenhavet i Antarktis i fjor sommar.
Foto: Kent Hugo Ervik
I dei fleste fag finst det ei rekkje ting ein kan lære seg på skulebenken. Anna er ein nøydd til å gjere eit par gonger før det sit i fingrane. Som sjømann kan ein til dømes lære seg formlane for å rekne på framdrift, straum, vindstyrke, motorkraft og tonnasje – men å vite kva båten reint faktisk er i stand til ute på havet, det må ein til sjuande og sist lære seg gjennom prøving og feiling.
I løpet av min eigen karriere som linefiskar var eg borti ein seks–sju ulike skipperar, og eg merka meg fort at dei utøvde faget sitt på svært ulikt vis. Nokre av dei hadde det som for meg verka som eit magisk handlag; dei visste ikkje berre kor fisken var, men òg kor han ville vere ei veke eller ein månad fram i tid. Somme av dei kunne til og med spå kva storleik det ville vere på fisken, og kva prosent det ville vere av dei ulike sortane.
Andre var så håplause at det verka som om dei famla i blinde. Den verste av dei eg reiste med, var så sjanselaus at han måtte få koordinatane tilsende dagleg frå reiarkontoret. «Og Gud nåde deg om du kastar lina ein annan plass», som reiaren sa på satellittelefonen ein dag. (Eg stod i leideren til styrhuset og overhøyrde ein samtale som neppe var meint for meg.)
Digital tilgang – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
