Essay
Nåde
I ettertid ser ein at komikaren Louis C.K.s Horace and Pete er eit undervurdert lite meisterverk om veikskap, ansvar og arv i eit Amerika på randa av sjølvdestruksjon.
Humor er det som skjer når vi vert fortalde sanninga raskare og meir direkte enn vi er vande med, skriv forfattaren George Saunders. Slik er det i alle fall med standup: Når han er bra, er han som små teppebombingar av sanning.
Humor handlar om tempo, rytmesans, om å lese rommet og tida. Nettopp difor kan òg det motsette av Saunders’ utsegn vere sant: I tragikomedien kjem ofte sanninga slåande sakte, gjerne i form av repetisjonar ad absurdum.
For meg kom 2010-åras største tragikomiske teateroppleving i form av ein TV-serie som dumpa ned i innboksen i januar 2016, på eit svært desorienterande augeblikk i USAs historie. «Ein heilt ny ting frå Louis C.K.», stod det i tittellinja på nyhendebrevet som gjekk ut til fanskaren, og inni var det berre ei lenke og setninga: «Vi håper du liker det. Helsing Louis.»
Horace and Pete hadde ikkje vore annonsert i forkant, det fanst ingen trailer, og ein kjøpte altså episodane direkte frå heimesida til skaparen, Louis C.K.
På den tida var C.K. kongen av standup. Han hadde òg produsert komedien Pootie Tang, fleire surrealistiske kortfilmar og den til dels sjølvbiografiske serien Louie, om ein mann som til liks med Louis bur på Manhattan og har to små døtrer hos seg halve tida. Som Louie handlar Horace and Pete om folk som trass i alle feilsteg og nedrige inklinasjonar prøver å ta ansvar for den dei er.
Eit år seinare skulle C.K. gå ned i metoo-dragsuget for å ha runka framfor folk som ikkje ville at han skulle runke framfor dei. Men i 2016 var han framleis kongen og hadde tent seg så rik at han sjølv kunne finansiere produksjonen av dette lågmælte teaterstykket.
Digital tilgang – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
