Essay
Ord mot ord
Fjellbygda Røldal er mest kjend for religiøse mirakel og vekkingar. Lokalpolitikken har òg vore underfull: totalt særmerkt av intens språkstrid.
Illustrasjon: Björk Bjarkadottir
Lytt til artikkelen:
Heilt inn på 1800-talet valfarta ovtrune pilegrimar til Røldal for å sjå krusifikset i stavkyrkja. Dei søkte både frelse og helse. På jonsokaftan sveitta krusifikset sæle dropar som kunne gjera sjuke folk friske. Kyrkja i Røldal var ein valfartsstad på høgd med Nidarosdomen. No er stavkyrkja ein turistattraksjon. Det kostar pengar å koma inn, som om kyrkja var eit museum.
Kyrkjerommet er rosemåla. Nokså høgt over kyrkjegolvet heng figuren som framstiller Kristus på krossen. Eg ser at augo til den blonde og langhåra Jesus er attlatne. Kroppen hans verkar avmagra, med synlege ribbein. Rundt livet er der eit lendeklede i gull. Føtene hans synest eg er unormalt lange, med lett sprikjande tær. Krusifikset er eit fysisk minne om ei sensasjonell historie frå Midtausten. Soga om dei lækjande sveittedropane er sant å seia eit eventyrleg framhald av denne.
Digital tilgang – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
