Eg huskar matematikkbøkene me hadde i småskulen. Oppgåvehefte med små flittige maur på utsida. Og flittige var me. Læraren fôra oss konkurrerande gutar med stadig nye hefte. Då kjelda var tom, bad han oss tredela ein spiss vinkel med berre passar og linjal. I møte med det umoglege fekk den vesle hjernen verkeleg noko å bryna seg på.