Varden på Navy Cliff
Horisonten veks. Den mørke lina i synsranda blir høgare og høgare. Det sitrar i kroppen.
Ronny nyt det enorme utsynet over Independence Fjord, medan polarhistorikaren er mest oppteken av kjeldene.
Foto: Vegard Ulvang
Me har vore på tur i ti dagar. Det er om lag 850 kilometer sidan me spente på oss skia ved Qaanaaq på Nordvest-Grønland – og no nærmar me oss slutten, nordenden, av den enorme Grønlandsisen. Etter mil på mil med utsyn til berre snø, snø og atter snø – i alle retningar, ser me no fjell og dalar. Og fjorden langt der ute. Robert Peary og Eivind Astrup var dei første som fekk dette eventyrlege utsynet, i 1892. Etter dei er det ikkje mange som har hatt den gleda.
Me parkerer drakane, legg igjen det meste av utstyret og er klare for nokre dagar på skitur utover i det mytiske Vildtland. Me er heldige med tilhøva. Her i den arktiske ørkenen, i skuggen av den store breen, er det ikkje sjølvsagt at det er snø nok til å gå på ski. Då Astrup og Peary var her, rett nok seinare på sumaren, sleit dei med den «uendelige masse af løse skarpe stene, der gjorde marschen i vore tyndsaalede sælskindskamikker til en uafbrudt lidelse».
Det er ingen som veit den nøyaktig posisjonen til Navy Cliff; staden der Peary og Astrup bygde varden sin før dei snudde og reiste sørover att. Kartet som finst over Nord-Grønland, er i stor målestokk, og det er vanskeleg å nytte for å finne den enklaste vegen gjennom dalar og over fjell. Kjensla av å ferdast i uoppdaga land har aldri vore sterkare. Rett nok har det landa helikopter på sjølve klippa. I 1978, i 1982 og visstnok i 2011. Men me er nok dei første som kjem landevegen til Navy Cliff sidan dansken Peter Freuchen og grønlendaren Inukitsoq drog gjennom det same eventyrlandskapet i 1912.
Digital tilgang – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
