Avisvanar kan vera vonde å venda
Eit bladsjå over ein mediemarknad som er i skvis mellom det ideelle og det kommersielle.
Norske avisvanar er i endring, også hos Byråsjefen, som er ein godt vaksen og lesekyndig papirlesar, skriv Andreas Hompland.
Foto: Heiko Junge / NTB scanpix
Byråsjefen likte ille at Spaltisten kasta eit ufint sideblikk på Jens P. Heyerdahl d.y. for to veker sidan. Han har stor respekt for den nyskapande alkymisten som gjorde gull av malm og gråstein, og som fann nye opningar då Rimi-Hagen tok frå han livsverket Orkla. I dei kretsane plar dei omtala kvarandre som heil ved til dei stikk kvarandre i ryggen, men vita skal me, at det er kløyvd ved som brenn best.
Byråsjefen likte heller ikkje at Spaltisten omtalte Dagbladet respektlaust. Han minner om at schizofreni er ein heidersdiagnose i dagbladmytologien. Han åtvarar mot Rebecca-syndromet og minner om H.C. Hansens kloke ord: «Om jeg blir grepet i å si at alt var bedre før, håper jeg noen tar fra meg pressekortet.»
SJØLV HAR BYRÅSJEFEN eit livslangt forhold til Dagbladet. Som gymnasiast møtte han opp på jernbanestasjonen når Oslo-avisene kom med kveldstoget. Han var avhengig av den daglege dosen med utanriks, bokmeldingar og rapportar frå den politiske arenaen. Innimellom tok han Hammarlund, petitane av Nils Werenskiold og Satyr på Bysida som oppkvikkarar, og Arne Hestenes sine ekstravagante portrett og flaneringar som velsmakande dessert. Om det så var sport og fotballtabellar, heldt han seg oppdatert i Dagbladet.
Han innrømmer at han til og med sende inn dikt til Dagbladet. Ingen kom på trykk, men han har lagra ei bunke avslag på visittkort med grøn skrift. Han har også tatt vare på nokre lesarinnlegg han fekk på trykk i «Kort og Godt» – med honorar.
Då han hamna på Blindern, var Dagbladet med «ettermiddagens nyheter» fast følgje til middagen i kantina. Etter det følte han seg politisk og åndeleg metta av næringsrik kvalitetskost. Han forakta VG og gjorde som Thomas Mathiesen: Om han av kriminelle grunnar måtte lesa VG, kjøpte han to Dagbla’ for å hinda at opplagsbalansen blei skipla den dagen. Han slo ikkje lag med favorittdiktaren Olav H. Hauge, som etter 25 års samliv gav opp Dagbladet då titlane på førstesida blei høge som gjerdestolpar.
PÅ SPØRSMÅL om kva han tykkjer om Dagbladet nå for tida, må Byråsjefen tenka seg grundig om. Utan å setja noko inn på det, utan å legga merke til det og utan å kjenna sorg og sakn, har han vent seg av med å kjøpa avisa kvar dag. Det gjekk umerkeleg og utan abstinens. Han er innom og sjekkar oppdateringar på nettet av og til, men les helst det venner linkar til på Facebook; dei er blitt hans styrande redaktørar. Pluss at han aldri har latt seg lokka av låke tilbod og trivialitetar som ligg bak betalingsmurar, same kor låge dei er. Byråsjefen er lesar, ikkje forbrukar.
Digital tilgang – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
