Faren for kronisk rettargang
Rowling og transkjønndebatten handlar ikkje minst om korleis ein fører ein offentleg samtale, og kvifor slike samtalar er viktige.
«Skal den offentlege samtalen verte erstatta av ein kronisk rettargang?» Spørsmålet vart stilt av Lars Saabye Christensen i Kaj Skagens intervju i Dag og Tid førre veke. Det treffer samtida rett i magen, og kan vere tittel på saka om forfattaren bak Harry Potter-bøkene, J.K. Rowling, som har ytra seg kritisk og polemisk om moderne kjønnsteoriar.
I januar vart det kjent at
bibliotekarar her til lands ikkje lenger vil halde årlege Harry Potter-dagar av di utsegnene hennar bidreg til å spreie «hat» i samfunnet, slik Leo Beck, bibliotekar i Kvinesdal, ordla seg i Dagsnytt 18 (22. januar 2021). Ser ein nærare på saka, er det, etter mi meining, ikkje hatet frå Rowling, men mot Rowling som er det oppsiktsvekkjande.
I den lange teksten Rowling sjølv har publisert for å forklare kva ho meiner, og kvifor ho meiner det («J.K. Rowling Writes about Her Reasons for Speaking out on Sex and Gender Issues»), fortel ho kva pris ho betaler for å ytre seg. Ho vert kalla transfobisk, ei fitte, ei heks, ein terf (transekskluderande radikalfeminist), og ho fortener boikott, straff og død. Nokre kallar henne for Voldemort, den vonde sjølv i hennar eige Harry Potter-univers.
Digital tilgang – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
