Å vera lei seg er noko anna enn å vera lei noko. Men det er ein samanheng her, for dersom ein jamt må gjera noko ein er lei av å gjera, kan ein verta lei seg. Merk elles at me kan nytta lei i tydinga ‘trist, sorgfull’ utan å ha med pronomenet seg, jamfør Prøysen-visa om guten som «gikk og gret og var så lei». Her er det ikkje tale om å vera lei i tydinga ‘brysam, fæl’ («ikkje ver so lei», «vera lei til å ljuga») eller ‘trøytt (av noko)’ («no er eg lei»). Guten er nedfor, motlaus, sturen – stutt sagt: lei. Ja, dette lei-ordet er sanneleg ei lei sak.