Havørna er ikkje heilag
Havørn med fisk ved Løfsnes i Flatanger.
Foto: Stian Lysberg Solum / NTB
I 1968, etter 123 år med skotpremie på havørn, var det eit yrande liv i dei norske fuglefjella. Sidan fredinga av havørna har sjøfuglkoloni etter sjøfuglkoloni kollapsa, fuglefjellet på Runde er desimert, og krykkjekolonien på Vedøya på Røst er borte, som på Hornøya i Aust-Finnmark, for å nemna nokre triste døme.
Medan den eine sjøfuglarten etter den andre har hamna på raudlista, er havørna av raudlista. På det meste blei det utbetalt skotpremie for tusen ørnar i året, skriv Knut Sverre Horn på NRK.no. No er her til kvar tid opptil 4200 hekkande par havørner, melder Birdlife Norge – under tittelen «Havørna – en norsk suksesshistorie».
Stemmer det? Må ein vera norsk rovfuglekspert for ikkje å tenkja den tanken at det kan vera stikk motsett, nemleg at andre artar har betalt ein høg bris for havørndyrkinga i nyare tid? Lat gå at me andre ikkje ser dei meir komplekse årsakene til sjøfuglkollapsen, som skipla marine økosystem, til dømes at menneska har teke fisken frå fuglane, og til og med teke fiskesloet frå dei med forbodet mot utkast i hav frå fiskefartøy.
Digital tilgang – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
