Å selja ein våt draum

Det er vinter i sommarbyen Rimini, og Richie Bravo (Thomas) tener til livets opphald ved å synga tyske svisker med italiensk vri til ein brokete gjeng stamgjester på dei mange halvtomme hotella rundt om og å tilby ein overflod av amore til utvalde gjester mot ein liten finansiell kompensasjon.

Ei rekkje familiesituasjonar, både heime i Austerrike og via besøk til Rimini, kan kanskje gje Richie ei ny retning i livet. Kanskje.

Kjærleiken

Det er ei stund sidan eg putesåg siste Ulrich Seidl-film no. Den austerrikske regissøren har ei eiga evne til å kapra klein, klam stemning på kamera og er som vanleg ikkje redd for å gå langt over streken i det som kjennest komfortabelt. Han har laga dokumentarfilmar så utrulege at dei kunne vore spelefilmar, som siste eg såg, Im Keller (2014), og – ikkje minst – spelefilmar så truverdige at du skjønar at det kunne vore dokumentar.

Trilogien Paradis med undertitlane Tro, Håp og Kjærlighet (2012–13) handlar om eit desperat søk etter desse tre store pilarane i livet, og med Rimini føler eg at han fortset i sporet etter Kjærlighet. Det finst ein marknad der ute for eldre kvinner som slettes ikkje er seksuelt ferdige, og der sex helst skal vera meir enn berre sex, om enn uforpliktande. Introduser: pose-og-sekk-forføraren Richie Bravo.

Appellen

Er du abonnent? Logg på for å lese vidare

Digital tilgang – heilt utan binding

Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.

E-postadressa di

Eg godtek vilkåra

Eller kjøp eit anna abonnement

Er du abonnent? Logg på for å lese vidare