Aldri fan sin tull
«Fanitullen» – elska og hata, ei landeplage som publikums kjælebasse og felespelarens skrekk.
Einar Mjølsnes spelte «Fanitullen» på dette albumet til Christiania Fusel & Blaagress.
Alt tyder på at mottakinga av serien Trollstemt som går på NRK desse dagar, er god. Så er det å vone at effekten av serien blir til velsigning for folkemusikken.
Poesiens makt er ikkje å kimse av. Det viser seg på sitt sterkaste i denne serien. Eit dikt med heimelsmann ved ein eventyrsamlar og seinare biskop, Jørgen Moe, skrive på midten av 1800-talet, innleier programmet og er «for n-te gong» dramatisert.
Slåtten spela, med varsam grad av kraft og styrke, vart i si tid nemnd med «Lite Fan og mykje tull!». «Fanitullen», om nokon, måtte vere kraftig i uttrykket, med si karakteristiske felestemming. Det var drama knytt til musikken, slik det jamt kan vere i slåttespelet, uttrykt gjennom takt og rytme. Ein marinade av trusdogme er kjend ingrediens i slåttespelet: «Høyrer eg ’Nordafjellsen’ frå fela, spenner eg meg oppatt or grava!»
«Futt og klem»
Ikkje sjeldan så trer søtlåtne lagnadsbilete fram i musikken, men også blind hugtaking, ja, suicidale element som utspinn seg i ytste konsekvens. I Setesdal er dette i slåttemusikken alltid tolka med «futt og klem». Bodskapen kom betre fram med sterk takt og rytme, meinte dei gamle.
Dette «rusa» lydarane, som lettare slik fann musikken si djupaste sanning. Infisert med liding, smerte. På same vis har blues og rock hermed sin samnemnar. Skildra i soga om Vesle-Kari Rud, ho som dansa seg i hel etter felespelet til sjølvaste djevelen, fortalt om av Hellbillies-artisten Arne Moslåtten i programmet.
Digital tilgang – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
