Film
«Andre runde av Dune duger, men må vi ha meir?»
Timothée Chalamet spelar Paul Atreides.
Foto: Warner Bros. Picture
Framhaldsskulen
Del to av det gigantiske Dune-prosjektet til Denis Villeneuve held fram der den førre slapp. No er Paul Atreides (Chalamet) hjå Fremen-folka i ørkenen på planeten Arrakis. Han har ein god støttespelar i Stilgar (Bardem), og det verkar som det er over snittet god stemning med Chani (Zendaya). Resten er splitta. Nokre trur Paul er ein profet, andre ein posør. Det blir gode dosar krig og litt kjærleik.
Fint og stort
Når eg les mi eiga melding av Dune frå 2021, slår det meg at eg var særs positiv. Likevel slit eg litt med å minnast mykje frå plotet. Stilen fengde nok mest. Ein samlar trådane nokolunde fort når Dune: Part Two driv i gang. Rytmen er framleis roleg. Scenarioa store. Maktkampen rå. Den fascistiske estetikken til Harkonnen-lakeiane er kombinert med ein retorikk frå leiarar om rotter som gjev ekko av å fremje folkemord. Det lyder urovekkjande kjent.
Det er lite nytt å seie om kvalitet og stil. Fotograferinga er ofte slåande. Musikken til Hans Zimmer er på sitt brutalt beste. Jacqueline West står for utsøkt kostymedesign. Ho har arbeidd mykje med Terrence Malick og Alejandro González Iñárritu, var Oscar-nominert for arbeidet med Dune og er no nominert for femte gong med Killers of the Flower Moon. Detaljane og teksturen er på høgste nivå. Spesielt gjeld det kleda til dei glitrande skodespelarane Charlotte Rampling og Florence Pugh. Dei får skine i nokre stutte sekvensar.
Mykje vil ha meir
Digital tilgang – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
