Ane Barmen skriv med snert og humor og ein bit alvor om sånt som skjer seg.

Når Ane Barmen vel Sitka som tittel på dei fem novellene ho har samla som «Pøbelgrannoveller», utan at ei einaste sitkagran finst i tekstane, anna enn den notisen det heile startar med, forstår ein at sitka er noko meir enn dette hersens treet som har spreidd seg langs heile kysten. Eg siterer heile notisen: «I tiåra etter andre verdskrigen var det stor utplanting av sitkagran på kysten av Vestlandet, i von om tømmer og ly. I staden overtok ho store område, fortrengde naturlege artar og spreidde seg ut av kontroll.»

I dei fem novellene er det òg noko som er ute av kontroll, velmeinte handlingar som skjer seg totalt og lar personane det gjeld, stå ribba og tomhendte tilbake. I opningsnovella «Nannerl» skal ein 18-åring prøvespele for eit black metal-band. Broren på tolv er med og gir gode råd under øvinga, både når det gjeld tekst og framføring, ja, han fornærmar bandleiaren med artistnamnet Nannerl så grundig at det er takk og farvel.

Depresjon

Er du abonnent? Logg på for å lese vidare

Digital tilgang – heilt utan binding

Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.

E-postadressa di

Eg godtek vilkåra

Eller kjøp eit anna abonnement

Er du abonnent? Logg på for å lese vidare