Store kjensler på småbruket

Kristoffer og veslesøstera Lucie er vaksne opp i fosterheim. Dei er ikkje biologisk i slekt, men sterkt knytte til kvarandre. Fosterforeldra er religiøse og aktive i Den katolske kyrkja, dette er ei av fleire interesser fosterbarna ikkje deler. Så snart dei kan, flyttar dei vekk frå barndomsheimen og ser seg ikkje tilbake.

Forteljing om tobeinte

I romanens notid er dei på eit småbruk i Värmland, saman med venene Fredrik og Peder, og Amanda, kjærasten til Kristoffer. Der skal dei vere nokre sommarveker. Eigaren Liva er nyleg blitt enke og treng hjelp på garden. Men ho orkar ikkje bu i hovudhuset lenger; det overlèt ho til ungdommane.

Dei lagar mat, badar, fiskar, drikk vin om kveldane, i tillegg til å styre hønsehaldet, bærplukkinga og grønsakhagen. Om ein kikka inn gjennom eit vindauge ein vilkårleg augneblink, kunne det nok sjå lystig og liketil ut. Men for nokre av dei går det føre seg eit intenst drama på innsida, som i sin tur pregar resten.

Noko har skjedd i fortida. Noko har skjedd på ei raud hytte. Noko har skjedd i kjenslelivet til nokon. Nokre trefte kvarandre i Bergen. Andre hang i Oslo. Enkelte ting oppstår nett no. Sår gror, eller lar seg ikkje lukke. Og kva gjer venting med eit menneske?

Etter kvart som historia utspeler seg, og forfattaren dukkar stadig lenger inn i sjelelivet til personane, står det klart for oss kor uhyre komplekse vi kan vere, vi tobeinte med stor hjerne på denne planeten. Ikkje at vi ikkje ante noko om det, men det er godt med litteratur som tar seg tid til å gå inn og sjå på det. Det angår oss. Slik hønsehald og tilverking av solbærsyltetøy gjer. Vi fyller livet vårt med trivielt og eksistensielt, hummar og kanari.

Er du abonnent? Logg på for å lese vidare

Digital tilgang – heilt utan binding

Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.

E-postadressa di

Eg godtek vilkåra

Eller kjøp eit anna abonnement

Er du abonnent? Logg på for å lese vidare