Den vanskelege takksemda

Vi skal (nesten) alle bli gamle, og mange av oss kjem til å bli sette bort på ein eller annan institusjon, der born og barneborn pliktskuldig stikk innom for å besøke oss. Kva for kjensler utløyser dette, hos den gamle og hos dei som har overlate omsorg og ansvar til det offentlege?

Dette er noko av tematikken det nye stykket til Monica Isakstuen grip tak i. Takk for gaven hadde urpremiere på Den Nationale Scene i Bergen – og får, takk og pris, aldri bli nok ei sosialrealistisk problematisering av eit velkjent tema. Snarare er det ei tidvis poetisk og djupt menneskeleg utprøving av evigaktuelle spørsmål.

Avskil i triumf

Monica Isakstuen, regissør Line Paulsen og ensemblet har gjort denne teksten til noko som med åra kan få status som ein norsk klassikar, og som truleg vil få eit langt scenisk liv her i landet, kanskje også utanlands. For Sissel Ingri Tank-Nielsen, som med dette tek farvel etter 47 års teneste på Den Nationale Scene, blir det ein avskil i triumf.

På verknadsfullt vis vekslar framsyninga mellom monologane til den gamle kvinna og tale/samtale/talekor frå dei fire vaksne borna. Den røynde scenografen Olav R. Myrtvedt har skapt eit rom i sjukeheimen, der kvinna er omgitt av grått garn og grå garnnøste – ein grå og velkjend klisjé på den tomme alderdommen. Og han har utstyrt dei fire borna (Kristian Berg Jåtten, Kristi-Helene J. Engeberg, Kristoffer Sagmo Aalberg og Reny M. Gassand Folgerø) med strikkegenserar, sjølve symbolet på omsorga kvinna har synt borna sine.

Framsyninga opnar med ein monolog der kvinna undrar seg over korleis alt kan oppstå av ingenting, men der ho òg er medviten om at dei fire borna hennar heller ikkje ville funnest om det ikkje var for henne. For slik alt byrjar i eit mørker, endar det òg i eit mørker.

Er du abonnent? Logg på for å lese vidare

Digital tilgang – heilt utan binding

Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.

E-postadressa di

Eg godtek vilkåra

Eller kjøp eit anna abonnement

Er du abonnent? Logg på for å lese vidare