Diverterande

Det tok tid før strykekvartetten kring 1800 hadde utvikla seg til den mest tungtvegande forma for kammermusikk. «Ein høyrer fire fornuftige menneske i samtale og meiner å kunna læra noko av drøftinga deia» – slik læt Goethes poetiske karakteristikk av denne komposisjonsmåten, der idealet var at alle dei fire stemmene skal koma nokolunde like ofte til orde med sjølvstendige melodiar.

Men lyttar me til dei tidlegaste strykekvartettane, som blei utvikla i Italia, gjev musikken mindre inntrykk av akademisk drøfting enn av ein skjemtande passiar mellom musikarar. Divertimenti blei slike kvartettar kalla på italiensk, og det tyder «underhaldning» eller «tidtrøyte».

Tenåringsverk

Er du abonnent? Logg på for å lese vidare

Digital tilgang – heilt utan binding

Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.

E-postadressa di

Eg godtek vilkåra

Eller kjøp eit anna abonnement

Er du abonnent? Logg på for å lese vidare