Film
Elvis lever
Sjølvsagt måtte den store Elvis-filmen bli grenselaust prangande, dramatisk og kabaretaktig med regissør Baz Luhrmann bak kameraet.
Austin Butler i hovudrolla som Elvis. Tom Hanks spelar den manipulerande bondefangaren oberst Tom Parker.
Foto: Warner Bros. Picture / SF Studios
Elvis Aaron Presley (1935–1977) slo dundrande gjennom som ung mann i eit rasesegregert Memphis og avslutta på tristaste vis, men likevel framleis som ei stor stjerne, i juglglitrande Las Vegas.
Går det an å laga ein oppsummerande film om ein av dei største artistane i verdshistoria?
Lur mann
Som det nok går fram av spaltene mine i ny og ne, er Baz Luhrmann ein regissør eg har sett enormt stor pris på, med favorittar som Strictly Ballroom (1992) og Moulin Rouge (2001). Andre høgdepunkt i rekka hans er Romeo og Julie (1996), som vitnar om ein regissør som ikkje er redd for å bruka glitter, paljettar, ville overgangar og totalt urealistiske, vakre tablå.
Han elskar ei god historie, enkel og full av kjærleik, venskap, rikdom, svik og død. Så kven kunne høva meir til å ta for seg sjølvaste Elvis? Det same tenkte eg jo i forkant av The Great Gatsby (2013), noko som blei ein skikkeleg nedtur, trass i at Leonardo DiCaprio gjorde ei strålande rolletolking.
På same måte som eg elska Bohemian Rhapsody fordi eg såg opp til Freddie Mercury som ungdom, så er eg nok ugild også her, sidan eg har vore Elvis-fan frå det eg kan hugsa. Og når Elvis (Austin Butler) entrar scena på the Louisiana Hayride, er oppbygginga så perfekt at håra reiser seg på heile meg og eg får lyst å hyyyyla ekstatisk mot lerretet.
Digital tilgang – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
