Engelsk elegi
Vaughan Williams’ strykekvartettar har meir melodi enn harmoni.
Den engelske komponisten Ralph Vaughan Williams (1872–1958). Måleri av Gerald Festus Kelly (1879–1972).
Til liks med dei engelske komponistkollegaane sine i fyrste helvta av 1900-talet skreiv Ralph Vaughan Williams relativt lite kammermusikk. I strykekvartettforma komponerte han ikkje meir enn at alt passar på éin CD – i alt tre stykke, der berre dei to siste er nummererte. Ensemblet Verdi Quartett gjev oss på denne plata eit interessant innblikk i ei relativt ukjend side av Vaughan Williams’ produksjon, for det er hovudsakeleg som orkester- og korkomponist han blir hugsa.
Kvartettane blei til over eit tidsspenn på nærare femti år. Stilen utviklar seg mykje, men det typisk engelsk-elegiske er alltid til stades. Dei er alle i moll, og det er melodiane snarare enn harmoniane som driv satsane framover. Eit anna typisk engelsk trekk er rytmikken, som har noko abrupt og asymmetrisk ved seg. Dette kan førast attende til to inspirasjonskjelder som Vaughan Williams’ ausa or livet ut: den engelske folkemusikken, og den engelske renessansemusikken, nærare bestemt verka frå Tudor-tida.
Rebelsk
Digital tilgang – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
