Syrete moro
Musikk, tøys og fabelaktig animasjon i salig og vellukka blanding.
Knutsen og Ludvigsen leitar etter bestefaren til Knutsen.
Foto: Norsk Filmdistribusjon
Familiefilm
Regi: Rune Spaans, Gunhild Enger
Knutsen & Ludvigsen 2 – Det store dyret
Stemmer: John Brungot, Hermann Sabado, Heidi Goldmann, Anne Grete Preus, Per Inge Torkelsen
Kinofilm
Knutsen og Ludvigsen vert truga med utkasting frå tunnelen av den strikse Konduktøren. Dei bestemmer seg for å leita etter Knutsens beintøffe sjørøvarkapteinbestefar, men Konduktøren har ei fly forbanna syster som er oppsett på å få fatt i det som skjuler seg i tunnelen.
Animaniacs
Det er gått fem år sidan Knutsen & Ludvigsen og den fæle Rasputin drog ungar, både dagens og dei som eingong sleit ut Juba juba på platespelaren på åttitalet, til kinoen. Den opplagte oppfølgjaren måtte koma, og bra er det. Så høgt nivå på kommersielle norske produksjonar er ei glede å sjå og høyra.
Eg har ikkje noko særleg nært og nostalgisk forhold til musikken, men til og med utan at foreldra mine hadde sørgt for at platene var i samlinga heime, hoppar låtane fram frå gløymselen, av og til som små meisterstykke. Eg reflekterte heller aldri over kor mykje absurd det var i opplegget til Øystein Dolmen og Gustav Lorentzen, både tekstar, utsjånad og framtoning. Såleis representerer begge filmane, som er baserte på bøkene til Øystein Dolmen, denne galskapen på nydeleg og tøysete vis.
Himmelsk
Det er endeleg ting ein kan reagera på og tenkja at er på grensa til innanfor. Lakrisbåtane som gjev positive LSD-syner, er det god ruspolitikk? At dei leitar i himmelen for å finna bestefaren, er ikkje det å gå ut frå at det er kristendommen som gjeld? Det får våga seg, og her er nok av politisk korrekte tvistar til å gjera opp for dette.
Himmelscenane er fantastisk morosame, og den eksistensielle malstraumen dei hamnar i, viser animasjonshumor på sitt aller beste og kløktigaste. Det som går over hovudet på dei minste, går mest sannsynleg ikkje utover opplevinga deira, slik eg sjølv hugsar teiknefilmar som utstyrteleg artige sjølv om eg ved attersyn skjønar at eg ikkje kan ha forstått bæret. Og så kan han nok tidvis vera skummel for dei sartaste småingane, men til og med Det store dyret er berre superkozemozeleg, så eg ville ikkje nølt med å ta med heile familien på Knutsen og Ludvigsens nylegaste syretripp.
Brit Aksnes
Brit Aksnes er frilans kulturarbeidar og fast filmmeldar i Dag og Tid.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Familiefilm
Regi: Rune Spaans, Gunhild Enger
Knutsen & Ludvigsen 2 – Det store dyret
Stemmer: John Brungot, Hermann Sabado, Heidi Goldmann, Anne Grete Preus, Per Inge Torkelsen
Kinofilm
Knutsen og Ludvigsen vert truga med utkasting frå tunnelen av den strikse Konduktøren. Dei bestemmer seg for å leita etter Knutsens beintøffe sjørøvarkapteinbestefar, men Konduktøren har ei fly forbanna syster som er oppsett på å få fatt i det som skjuler seg i tunnelen.
Animaniacs
Det er gått fem år sidan Knutsen & Ludvigsen og den fæle Rasputin drog ungar, både dagens og dei som eingong sleit ut Juba juba på platespelaren på åttitalet, til kinoen. Den opplagte oppfølgjaren måtte koma, og bra er det. Så høgt nivå på kommersielle norske produksjonar er ei glede å sjå og høyra.
Eg har ikkje noko særleg nært og nostalgisk forhold til musikken, men til og med utan at foreldra mine hadde sørgt for at platene var i samlinga heime, hoppar låtane fram frå gløymselen, av og til som små meisterstykke. Eg reflekterte heller aldri over kor mykje absurd det var i opplegget til Øystein Dolmen og Gustav Lorentzen, både tekstar, utsjånad og framtoning. Såleis representerer begge filmane, som er baserte på bøkene til Øystein Dolmen, denne galskapen på nydeleg og tøysete vis.
Himmelsk
Det er endeleg ting ein kan reagera på og tenkja at er på grensa til innanfor. Lakrisbåtane som gjev positive LSD-syner, er det god ruspolitikk? At dei leitar i himmelen for å finna bestefaren, er ikkje det å gå ut frå at det er kristendommen som gjeld? Det får våga seg, og her er nok av politisk korrekte tvistar til å gjera opp for dette.
Himmelscenane er fantastisk morosame, og den eksistensielle malstraumen dei hamnar i, viser animasjonshumor på sitt aller beste og kløktigaste. Det som går over hovudet på dei minste, går mest sannsynleg ikkje utover opplevinga deira, slik eg sjølv hugsar teiknefilmar som utstyrteleg artige sjølv om eg ved attersyn skjønar at eg ikkje kan ha forstått bæret. Og så kan han nok tidvis vera skummel for dei sartaste småingane, men til og med Det store dyret er berre superkozemozeleg, så eg ville ikkje nølt med å ta med heile familien på Knutsen og Ludvigsens nylegaste syretripp.
Brit Aksnes
Brit Aksnes er frilans kulturarbeidar og fast filmmeldar i Dag og Tid.
Himmelscenane er fantastiske og viser animasjonshumor på sitt aller beste.
Fleire artiklar
Å utvikle søvnframkallande tomatar ved hjelp av genmodifisering er kanskje ikkje å forbetre evolusjonen, skriv Siri Helle.
Foto: Frank May / NTB
Genteknologi til kva bruk?
Teknologi som endrar gen, er komen for å bli. Men treng vi han i matproduksjonen?
Betlehemsstjerna.
Foto via Wikimedia Commons
2024 eller 2031 etter Kristus?
Når blei Jesus fødd? Kva er utgangspunktet for tidsrekninga vår?
Teikning: May Linn Clement
«Jan Ansgar har levd lenge i trua på at han kan finne mandelen like godt som alle andre.»
Foto: Flamme Forlag
Eit dikt om honning
Honningen – flytande, glitrande, gul som sollyset – er både kvardagsleg og heilag.
Fårete blikk: Sjølvsagt ser maten din på deg. Korleis skulle han elles finne vegen til slaktehuset?
Foto: Wikimedia Commons