Fole fin film

Asta (Ibsen Jensen) er ein røynd sommarvikar i Sunnmørsposten. Kjærasten Live (Agwumaro) syslar med å reparere gamle stolar i den romslege kåken deira, som er full av smakfullt interiør. Det næraste filmen kjem ei forteljing, er at Asta freistar følgje opp ei sak om ein asylsøkjar som vart kasta ut etter ti år på fiskefabrikk. Det går trått.

Stilleben

Distansen til dramaet er tydeleg. Det er ikkje lett å komme innpå saka. Likeins har linsa distanse til det meste som skjer, i den grad det skjer noko særleg. Kameraet står alltid stille, helst på god avstand. Som regel fyller ein grå vegg, ei branntrapp eller liknande delar av biletet. Samtalar skjer ofte bak eit hjørne.

Anten vi er ute eller inne, ser vi mykje på veggar og rom. Ein observerer husrom og byrom. Nokre tablå kjem stundom igjen. Asta går gjennom tomme gater. Heime er alt strigla og stilreint. Det ser ikkje realistisk rotete ut, men utsnitta får oss til å tenkje. Hjernen kvernar. Posisjonen til menneska hindrar oss støtt i å sjå heile saka. Filmen gjev meir rom for refleksjon enn han gjev svar.

Siesta

Vi følgjer den daglege donten. Det er tannpuss, frukost, intervju med AaFK-folk om den elendige sesongopninga, japansk kveld med film av Yasujiro Ozu, og samtalar om Ingmar Relling. Takkelista inkluderer «... og alle andre norske møbeldesignarar».

Er du abonnent? Logg på for å lese vidare

Digital tilgang – heilt utan binding

Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.

E-postadressa di

Eg godtek vilkåra

Eller kjøp eit anna abonnement

Er du abonnent? Logg på for å lese vidare