Kunst
Framande – overalt
VENEZIA: Årets utgåve av Veneziabiennalen har som mål å løfte opp underrepresenterte kunstnarar og kunsthistorie. Lukkast dei med det?
Frå den nordiske paviljongen.
Foto: Matteo de Mayda / Veneziabiennalen 2024
Kunstbiennalen i Venezia er den største mønstringa av samtidskunst i verda, og den eldste. Noko som gjer biennalen unik, er dei 29 nasjonale paviljongane som er bygde i Giardini-parken i den austlege tuppen av kanalbyen. Kvart av landa har bygd sin eigen paviljong, fleire av bygningane er over hundre år gamle, andre er langt nyare. Før vi går inn for å sjå på utstillingane, la oss stoppe litt utanfor.
Det er interessant å gå frå bygning til bygning og sjå korleis dei ulike nasjonane har ønskt å representere seg sjølve. Her er mykje bruk av søyler og inspirasjon frå renessansevillaer, andre har eit meir moderne uttrykk, som den finske frå 1956, teikna av Alvar Aalto. Den nyaste paviljongen har Australia. Etter ei kraftig ombygging i 2015 enda dei opp med ein omdiskutert lukka kvadratisk boks i svart granitt.
Den nordiske paviljongen, som Noreg eig saman med Sverige og Finland, står seg godt i dette selskapet. Den skarpskorne og enkle konstruksjonen som Sverre Fehn teikna i 1958, er framleis ein fryd å sjå på.
Digital tilgang – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
