Framifrå finale

Chiara (Rotolo) er ein femtenåring som andre i Calabria, sør i Italia. Mobilen, tredemølla og strandpromenaden er faste haldepunkt, men familien er kjernen. Dei har nære band.

Vi ser fort at faren Claudio er ein kjærleg og god far. Når systera Giulia fyller 18, har storfamilien fest. Stemninga er varm og god, men kort tid etter forsvinn faren. På fjernsyn fortel dei at han er ein mafiamann på rømmen. Chiara spør familien og seg sjølv kven ho er.

Ekte triptyk

I debuten Middelhavet (2015) kom burkinske Ayiva til Calabria som papirlaus migrant. I oppfølgjaren A Ciambra (2017) var hovudpersonen romguten Pio. Med Chiara som berebjelke no har Jonas Carpignano laga eit triptyk av tre figurar som alle høyrer heime utanfor det moderne, offisielle Italia. Når fetteren til Chiara seier at Rafael var høgt akta for å måle folk slik dei faktisk var, kunne han like godt ha snakka om regissøren. Portretta er perfekt ekte.

Til liks med dei to førre filmane er Chiara nydeleg nyansert. Du har aldri sett ein mindre mafiøs mafiafilm. Hierarkiet i den mektige og brutale ‘Ndrangheta er fråverande. Den lange, herlege festscena minner om bryllaupsscena som opnar Gudfaren, meir fordi ho er like vellukka, enn fordi ein får innsikt i maktstrukturar. Ekte kjærleik strøymer i slekta. Folk er ikkje karikerte og velartikulerte. Dei er sosialt litt keitete, vanlege elskverdige folk.

Ei stjerne er fødd

Er du abonnent? Logg på for å lese vidare

Digital tilgang – heilt utan binding

Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.

E-postadressa di

Eg godtek vilkåra

Eller kjøp eit anna abonnement

Er du abonnent? Logg på for å lese vidare