Høgdepunktet

Det er smått utruleg, men eg måtte til Rosendal for å oppleva den beste konserten under årets festivalsesong, nærare bestemt til ei ombygd løe på avlsgarden nedanfor baroniet. Riddarsalen, blir denne konsertløa med 460 sitjeplassar kalla, som trass i at ho er lang og smal, har god akustikk. På laurdag fann det som må vera Rosendal Kammermusikkfestivals største produksjon til no stad her: To framføringar av Bachs Johannespasjonen, BWV 245, med Det Norske Solistkor og Rosendal Barokkorkester, dirigert av Grete Pedersen. Eg var på den fyrste framføringa.

Alt i dei fyrste, nervøst pulserande taktane av opningssatsen fekk eg kjensla av at dette ville bli ei konsertoppleving utanom det vanlege. Tempoet var høgt, strykarklangen spenstig, dei kvasse dissonansane i oboane skjerande, og då koret kom inn med utropet «Herr, unser Herrscher», gjekk det kaldt nedover ryggen på meg. Det finst mange måtar å spela snøgt på. Dirigenten Pedersen musiserte hastig, men utan at det verka hastande, og den massive klangen kjendest aldri tyngjande.

Landshovdingrøyst

Er du abonnent? Logg på for å lese vidare

Digital tilgang – heilt utan binding

Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.

E-postadressa di

Eg godtek vilkåra

Eller kjøp eit anna abonnement

Er du abonnent? Logg på for å lese vidare