Bok
Hovdingen
Arbeidet med arkivkjelder og eigne intervju imponerer, men ein må spørje seg om biografen har gått for langt i å rive ned hovdingbiletet av Berge Furre.
Professor Berge Furre på kontoret sitt på Det teologiske fakultetet i 2001.
Foto: Heiko Junge / NTB
Då Berge Furre døydde i 2016, vart han hylla som ein hovding. Ein «bauta» på venstresida i politikken, eit samlingspunkt for fredsrørsla, høgt verdsett av målfolket og i kyrkja. Ein mann mange såg opp til og beundra. Partileiar, stortingsrepresentant, professor og prest. Medlem av Nobelkomiteen. Vinnar av Fritt Ord-prisen, Storegutprisen og Noregs Bondelags pris for godt bondevit, for berre å nemne nokre av heidersteikna han hadde motteke.
Arnhild Skres bok om mannen gjev i ytre format til kjenne at dette er soga om ein stor mann, fortald over 591 sider tekst og rikeleg med notar og kjelder i tillegg. Men den trygge og tillitvekkjande hovdingen er ikkje den karen vi møter inni boka. Tvert om, hevdar forfattaren. Det ho fann, var ein rastlaus person, naga av tvil gjennom eit liv prega av skiftingar og skarpe brot. Og som ikkje alltid fortalde sanninga.
Feilgrep
Digital tilgang – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
