Kvar blir åra av?

Arendal er den femte boka i Morgenstjerne-serien, det nye storverket til Karl Ove Knausgård. Bøkene har fått god, men òg blanda mottaking. Lesarane har vore litt i stuss om kva forfattaren vil med dette mylderet av personar og omstende, der kvardagslege skildringar vekslar med intens drøfting av dei store eksistensielle spørsmåla.

Fleire personar har gått igjen i dei fleste av bøkene. Ein av dei er gravferdskonsulenten Syvert Løyning. Ein stor del av Ulvene fra evighetens skog handlar om då han var ung mann midt på 1980-talet. Far hans, som òg heitte Syvert, er død etter ei ulykke med ein bil. I Det tredje riket er Syvert blitt middelaldrande då han reiser til Moskva for å møte halvsyster si. I utgivinga frå i år er tida skrudd attende til 1976. No er det Syvert Løyning den eldre som fører ordet, unge Syvert er her ein gutunge.

Forvirra? Det er det eigentleg ikkje så stor grunn til. Arendal er ei bok det er lett å lett å lese, lett å følgje, også inn i dei filosofiske partia av romanen. Arendal er enklare komponert enn andre bøker i serien, forteljarstemma ligg fast hos Syvert Løyning den eldre, utan hopp mellom personar og tidsplan. Boka kan lesast for seg sjølv, men blir nok ei rikare oppleving om ein kjenner i alle fall litt til dei tidlegare bøkene, der båe «Syvertane» har stor plass. Mylderet av bitar i det enorme puslespelet som Morgenstjerne-serien er, vil falle på plass og skape eit meir fullstendig bilete, eit som både er vakkert og fælsleg.

Er du abonnent? Logg på for å lese vidare

Digital tilgang – heilt utan binding

Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.

E-postadressa di

Eg godtek vilkåra

Eller kjøp eit anna abonnement

Er du abonnent? Logg på for å lese vidare