Bok
Like sant som det er valdeleg
Hanne Ørstavik held fram med ærlege og inderlege undersøkingar av dei inste romma.
Hanne Ørstaviks bøker er omsette til 30 språk.
Foto: Linda Bournane Engelberth
Med ein tittel som alluderer til ein av dei mest kjende salmane våre, har Hanne Ørstavik på nytt skrive ein roman der ho borar djupt i kjenslelivet. Sambandet mellom menneskeleg psykologi og religion ligg som ein undertekst her, eit tema forfattaren har tangert tidlegare.
Sidan debuten i 1994 har Ørstavik synt stor evne til på uredd vis å bevege seg innover til dei inste og mest sårbare plassane i menneskesinnet. Der er potensialet for lykke aller størst, men også faren for den verste sjelelege smerta.
Det kan ikkje vere tvil om at forfattaren skriv tett på eige liv – og dermed også om verkelege, nolevande personar. Likevel vekkjer ikkje Ørstaviks bøker (med unntak av ei sak for mange år sidan) den same debatten kring røyndomslitteratur og autofiksjon som til dømes romanane til ei anna viktig samtidsforfattarar, Vigdis Hjorth.
Der Hjorth er meir utfordrande og sint, er Ørstaviks prosa vidopen, også for smerta hos den andre. I dette ligg det ei forsonande haldning, som gjer teksten mindre konfronterande. I Bli hos meg er eg-personen nettopp for open, skal det vise seg, noko som gjer at ho går inn i skadelege relasjonar. Ho er bunden, av gamal smerte, og open på ein gong. Korleis bli fri?
Spegelhistorie
Her er to parallelle historier. Hovudhistoria held fram omtrent der Ørstaviks førre roman, Ti amo, slutta: Hovudpersonen er forfattar og enke og bur delvis i Italia, delvis i Noreg. I Milano treffer ho ein ny mann, ein ung mann, og innleier det som raskt blir ein turbulent kjærleiksrelasjon. Samstundes har romanen eit metaplan med mange litterære referansar.
Digital tilgang – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
