Livet og Tiff

Det skal seiast: Eg forbinder filmfestivalar hovudsakleg med ei endelaus rekkje nedslåande, deprimerande, slag-i-magen-realistiske, opprivande filmatiske påminnarar om at verda går til helvete med sjumilssteg.

Kanskje eg berre har vore heldig, kanskje eg har styrt unna med vilje, kanskje filmprodusentar rundt om også har hatt behov for å formidla det lyse og det gode i menneska, men eg har aldri sett så mange oppløftande filmar på ein festival som dei på årets filmfestival i Tromsø. Gudane og menneska skal vita det har vore og er nok faenskap å ta av dei siste par åra, men i røynda, som på film, går sorg og glede side om side.

Å leva vidare

Er du abonnent? Logg på for å lese vidare

Digital tilgang – heilt utan binding

Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.

E-postadressa di

Eg godtek vilkåra

Eller kjøp eit anna abonnement

Er du abonnent? Logg på for å lese vidare