Monumentet

Messe i h-moll, BWV 232, er Johann Sebastian Bachs (1685–1750) siste og mest spektakulære korverk. Han samanfattar her form- og stiltrekk frå 200 års kyrkjemusikkhistorie – frå Palestrina til Pergolesi – med alt frå arkaisk polyfone satsar til elegante ariar moderne for si tid. Dei instrumentale solostemmene er så krevjande at jamvel dagens spesialiserte musikarar må ta seg saman for at det skal klinga bra.

Messa er myteomspunnen, for ho sprenger alle rammer for den lutherske liturgien i Bachs samtid, og me veit ikkje om han skreiv henne for gudstenesta eller ei samla framføring i det heile. På katolsk vis toneset han nemleg alle dei faste messeledda på latin. Lutheranarane pla berre musisera Kyrie- og Gloria-ledda; dei andre ledda gjorde dei om til salmar på morsmålet, sungne av kyrkjelyden.

Prøvesteinen

Er du abonnent? Logg på for å lese vidare

Digital tilgang – heilt utan binding

Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.

E-postadressa di

Eg godtek vilkåra

Eller kjøp eit anna abonnement

Er du abonnent? Logg på for å lese vidare