Françoise Hardy var sval, høg og slank, med lang pannelugg. Vakker som ei openberring. Fjern og mystisk. Eit ikon av fransk cool. Fotografen Jean-Marie Périer fekk ho inn i motehus og -magasin, men Hardy ville skrive og synge melankolske songar om den umoglege kjærleiken.

Ho voks opp i Paris, med ei aleinemor som var rekneskapsførar. Faren var direktør og gift med ei anna kvinne. Han kjøpte rett nok gitar til dottera si, som lærte seg tre grep, franske chansons og songane til Elvis, Everly Brothers og Cliff Richard på Radio Luxembourg. Slik kom ho inn i den franske yé-yé-bølgja som svarte på den engelske beatmusikken med tekster på eige språk.

Den unge jenta vart stjerne over natta med det som blei signatursongen: «Tous les garcons et les filles». Han toppa hitlistene i 15 veker gjennom hausten 1962 og våren 1963. Mange kjenner låta berre frå 1990-talsserien Helene og gutta, men eg veit om ein som har 26 EP-ar med Hardy.

Coveret til den bestseljande EP-en frå 1964.

Yé-yé-bølgja varte ikkje lenge, men det gjorde Hardy, som utvikla seg som artist og søkte stadig nye samarbeidspartnarar gjennom ein lang platekarriere. Til slutt måtte ho gi etter for kreftsjukdommen. No har den mjukt pustande og kviskrande songrøysta stilna.

Øyvind Pharo

Øyvind Pharo er litteraturvitar, musikkskribent og DJ.