Thomas Strønen i 4 x 2
I byrjinga var tromma.
Thomas Strønen i studio.
Foto: Catharina Di Perri
Jazz / Samtidsmusikk
Thomas Strønen:
Relations
Chris Potter, tenor- og sopransaksofon (3, 8); Craig Taborn (2, 9) og Jorge Rossy(7, 11, 12), piano; Sinikka Langeland, kantele og vokal (4, 5, 6); Thomas Strønen, trommer og perkusjon. ECM
Dette er soga om korleis ubrukt studiotid i legendariske Auditorio Stelio Molo i Lugano blei utgangspunkt for ti duettar og to solo trommestykke. Strønen gjorde ferdig plata Bayou (med Marthe Lea og Ayumi Tanaka) før tida, og Manfred Eicher ville bruka den ledige studiotida til innspelingar av tromme- og perkusjonsstykke av og med Strønen.
Samlande
Skulle materialet bli ei solo tromme- og perkusjonsplate, eller kunne ein invitera andre musikarar med på laget og leiken? Det siste blei valt, men før prosessen med å velja musikarar vel var over, banka pandemien på døra. Musikarane som blei spurde og svarte ja alle som ein, fekk eit visst låtmateriale å jobba med.
Utvalet på plata er eit samanhengande prov på vellukka val og ein særs spanande arbeidsmåte, med høgst ulik inngang til oppgåva og musikk med ulike særmerke. Likevel har materialet noko samlande. Dette samlande blir oppsummert i tittelen på opningssporet «Confronting Silence», men i første duetten med Potter på «Weaving Loom» kunne den overbyggande tittelen like gjerne vore «Confronting each other», eit hint til John Coltrane og Rashied Alis Interstellar Space.
Genialt enkelt
Dei fire musikarane nærma seg bidraga frå Strønen på ulikt vis. Taborn sat klar ved pianoet med opptaket i gang då han høyrde musikken for første gong. Det er ei ta-og-kjenna-på-spenning i «Weaving Loom». Langeland på si side hadde lært seg stykka utanåt før ho la på si stemme. Måten ho omformar «Beginners Guide to Simplicity» på, er genialt enkel.
Studioklangen er ein viktig premiss i musikken til Strønen. Sentralt har også arsenalet av gongar og monstertromma gran casa vore. Rossy er den som meir enn nokon følgjer opp dette aspektet i musikken til Strønen. «Ishi» og «KMJ» er ein mektig, men også stillfarande finale på eit fabelaktig firfaldig duosamarbeid.
Lars Mossefinn
Lars Mossefinn er frilans journalist og fast jazzmeldar i Dag og Tid.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Jazz / Samtidsmusikk
Thomas Strønen:
Relations
Chris Potter, tenor- og sopransaksofon (3, 8); Craig Taborn (2, 9) og Jorge Rossy(7, 11, 12), piano; Sinikka Langeland, kantele og vokal (4, 5, 6); Thomas Strønen, trommer og perkusjon. ECM
Dette er soga om korleis ubrukt studiotid i legendariske Auditorio Stelio Molo i Lugano blei utgangspunkt for ti duettar og to solo trommestykke. Strønen gjorde ferdig plata Bayou (med Marthe Lea og Ayumi Tanaka) før tida, og Manfred Eicher ville bruka den ledige studiotida til innspelingar av tromme- og perkusjonsstykke av og med Strønen.
Samlande
Skulle materialet bli ei solo tromme- og perkusjonsplate, eller kunne ein invitera andre musikarar med på laget og leiken? Det siste blei valt, men før prosessen med å velja musikarar vel var over, banka pandemien på døra. Musikarane som blei spurde og svarte ja alle som ein, fekk eit visst låtmateriale å jobba med.
Utvalet på plata er eit samanhengande prov på vellukka val og ein særs spanande arbeidsmåte, med høgst ulik inngang til oppgåva og musikk med ulike særmerke. Likevel har materialet noko samlande. Dette samlande blir oppsummert i tittelen på opningssporet «Confronting Silence», men i første duetten med Potter på «Weaving Loom» kunne den overbyggande tittelen like gjerne vore «Confronting each other», eit hint til John Coltrane og Rashied Alis Interstellar Space.
Genialt enkelt
Dei fire musikarane nærma seg bidraga frå Strønen på ulikt vis. Taborn sat klar ved pianoet med opptaket i gang då han høyrde musikken for første gong. Det er ei ta-og-kjenna-på-spenning i «Weaving Loom». Langeland på si side hadde lært seg stykka utanåt før ho la på si stemme. Måten ho omformar «Beginners Guide to Simplicity» på, er genialt enkel.
Studioklangen er ein viktig premiss i musikken til Strønen. Sentralt har også arsenalet av gongar og monstertromma gran casa vore. Rossy er den som meir enn nokon følgjer opp dette aspektet i musikken til Strønen. «Ishi» og «KMJ» er ein mektig, men også stillfarande finale på eit fabelaktig firfaldig duosamarbeid.
Lars Mossefinn
Lars Mossefinn er frilans journalist og fast jazzmeldar i Dag og Tid.
Fleire artiklar
Stølspurka og dei to grisungane. Enno er alt berre velstand.
Alle foto: Svein Gjerdåker
Soga om stølspurka
Verdas mildaste purke var med på stølen. Det gjekk ikkje som planlagt.
Israelske soldatar på veg inn i nabolaget Shijaiyah i Gaza by for å fordrive fleire hundre palestinarar til ein ukjend stad nord på Gazastipa.
Foto: Moti Milrod / Haaretz / AP / NTB
Ramsalt kritikk av Israels krig i Gaza
Molok er ein page-turner med hendingar som skakar lesaren.
Gassleidningar i Moldova. Landet risikerer ei energikrise til neste år.
Foto: Aurel Obreja / AP / NTB
Moldova i skvis
Frå 1. januar kjem det ikkje meir gass til Europa gjennom Ukraina. Det kan bli alvorleg for energitryggleiken i Moldova.
Gatekunsten på denne muren i Kyiv er basert på kunsten til Marija Prymatsjenko, som ukrainarane no omfamnar.
Foto via Wikimedia Commons
Naiv kunst og nøktern røyndom
Dei naivistiske dyrefigurane til Marija Prymatsjenko har blitt viktige for gjennomsnittsukrainaren, som kjempar vidare i trua på mirakel.
I november 2017 besøkte president Donald Trump kollegaen Xi Jinping i Beijing. Same året tok handelskrigen mellom USA og Kina til.
Foto: Damir Sagolj / Reuters / NTB
Det som kjem etter globaliseringa
35 år etter at Berlinmuren fall og liberalismen såg ut til å ha vunne, reiser tollmurane seg i verda.
Papiravisa