Roma – ein lukka by

Ein gong på syttitalet veks trettenåringen Andrea eller Adriana (Giuliani) opp med ei open, leiken husmor (Cruz) og to små sysken (Francioni og Goretti). Faren kjem seint heim frå jobb eller sidesprang og spreier sur stemning. Han er streng. Mot kona Clara er han valdeleg. Når ho og ungane er for seg sjølve, kan dei bryte ut i song og dans, men Clara set òg forbod mot at ungane forlèt huset hjå den øvre middelklassen for å vitje arbeidarklasseborn i skrinne kår. Andrea vil utforske så mangt.

Strigla fasadar

Min enestående mor er vakkert innpakka. Kostyme, bilar og spesielt møblar er eit flott syn. Frå den stilige stova har familien panoramaoversikt over den evige stad med Peterskyrkja og det heile. Det kviler ein nostalgisk aura over blikket på barndomen og minna om mora. Samhaldet i arbeidarklassen er noko romantisert, men det heng saman med skildringa av ei fyrste forelsking.

Filmen byggjer tradisjonstru figurar og konfliktliner. Forteljinga er streit, sjølv om leikne brot friskar opp. Penélope Cruz er seg sjølv lik som Clara, jamvel på italiensk. Ho byter truverdig til spansk når kjenslene tek over. Luana Giuliani ber hovudrolla godt, med eit søkjande blikk og oppbygd harme. Faren er ein figur vi har sett mange gonger som valdeleg, utru dritsekk. Det er realistisk nok, sjølv om det ikkje er narrativt spennande.

Frie sjeler

Den norske tittelen syner dei sterke banda Andrea har til mora, sin store allierte. Dei to vil kvar på sitt vis bryte ut frå strenge sosiale rammer. Clara er stengt inne i heimen utan sjanse til å få utløp for kreativiteten sin. Ho vil heller syngje med borna enn slå dei. Andrea vil fri seg frå døypenamnet Adriana, men berre mora forstår og omfamnar trongen.

Er du abonnent? Logg på for å lese vidare

Digital tilgang – heilt utan binding

Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.

E-postadressa di

Eg godtek vilkåra

Eller kjøp eit anna abonnement

Er du abonnent? Logg på for å lese vidare