Bok
«Så stig da i meg, einsemd»
Kristin Tveitens soge er nesten uuthaldeleg trist og monoton.
Kristin Tveiten kjem frå Seljord og debuterte som romanforfattar i 2021.
Foto: Oda Berby
Osvald blir fødd som «lausunge» ein gong på midten av 1900-talet. Mora verkar ikkje «heilt god», i alle høve er ho lite god mot sonen sin. Det er berre dei to. Oppveksten merkar sjølvsagt Osvald for livet, eit liv som Nålehuset følgjer nesten til endes. På andre sida av fjorden veks jamaldringen Frank opp, son av storbonden. Desse to er fiendar heile livet, og spenninga mellom dei og kva som ligg under, er det som skal drive denne soga framover.
Boka opnar som ein krim, med ei scene frå eit landsens lensmannskontor der ein person kjem for å melde ei mistenkeleg hending. Så spolar forteljinga åtti år bakover og byrjar skildringa av Osvalds barndom heime på garden saman med mora.
Tung oppvekst
Det er ein trong oppvekst der det religiøse spelar ei viktig rolle, ein kristendom av det refsande slaget. Mor til Osvald er like religiøs som ho er brutal. Ho mishandlar guten sin, både spontant og planlagt utspekulert.
Det einaste lyspunktet er smeden Salve, som heldigvis bur rett ved sida av. Osvald går ut og inn hos denne reservepappaen. Smeden lærer han opp i smedkunsten og – endå viktigare – i livskunsten, hos smeden får han litt av den gode nærleiken eit barn er avhengig av. Utan Salve hadde det nok gått mykje meir gale med Osvald. Guten har det heller ikkje godt på skulen, særleg er denne storbondesonen ute etter han. Vi skal etter kvart skjøne kvifor.
Her er mange nære skildringar av bondelivet i førre hundreåret med reiskapar og andre miljøskapande element godt på plass. Dette har Tveiten greie på, detaljane er presise og truverdige.
Digital tilgang – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
