Film
Slagkraftig spelegalskap
Manuset hadde hatt godt av ein humorgjennomgang, men elles får du actionen du blir lova.
Gjengen samla.
Foto: Filmweb
Det er eitt eller anna år på planeten Promothea, og dusørjegeren Lillith (Blanchett) får eit uslåeleg oppdrag på den gamle heimplaneten sin, Pandora: å finna dottera til den slemme herskaren Atlas, Tina (Greenblatt), som har vorte kidnappa av soldaten Roland (Hart). Men på Pandora blir oppdraget snudd når det viser seg at Tina skal brukast for å opna ei krypt der all verdas teknologiske vedunder gøymer seg, som Atlas er villig til å ofre dottera si for å få tilgang til.
Kule Cate
Cate Blanchett er ein av desse skodespelarane som ser kul ut uansett kva rolle ho tek på seg. Rolla i Borderlands er ikkje noko unntak. Men spesielt morosam er ho ikkje, og det er dumt, for dette er ein slags familiefilm der humor er ein viktig bestanddel. Og eg legg ikkje skulda på Blanchett, for den opplagde humoristiske satsinga er den gamle moroklumpen Jack Black, som har stemma til roboten CL4P-TP (eller ClapTrap). Eg anar at det er meininga at hans rolle skal tilsvara noko à la eselet i Shrek, men då må nokon gje han eit betre manus, for eg dreg knapt på smilebandet av ein einaste replikk. Og så det er sagt: eg lo meg skakk av eselet i Shrek. Så Borderlands – ikkje ein morosam film, men er han underhaldande uansett? Ja, det vil eg absolutt seia. Overgangen frå videospel til film funkar godt for min del, men så har eg heller aldri spelt dette før. Så om alle psykoane, syregrotter og Atlas-skjold er overførte herifrå, skal ikkje seiast, men det er tydeleg at dette nok kan vera eit kjekt spel òg, for dei som driv med slikt. Helsing oldemor.
Digital tilgang – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
