Film
Sprudlande sjarm
Den iranske regissøren Panah Panahi køyrer i same fil som far sin med humørfylt og smart systemkritikk.
Debutfilmen til Panah Panahis er ei bittersøt reise vestover.
Foto: Arthaus
Ein familie på fire er på biltur vestover frå Teheran. Den vaksne sonen (Simiar) sit taus bak rattet. Vetlebroren (Sarlak) er ein krabat med ville mengder energi og sjarm. Faren (Majuni) har beinet i gips og kjeklar med alle og tergar kjærleg.
At mora vurderer å ete eit simkort før ho gøymer mobilen under ein stein langs vegen, er første teikn på at dette ikkje er ein heilt vanleg helgetur. Sonen skal ut av landet.
Humor
Det haglar frekke replikkar. Den godlynte ertinga er kjekk. Humoren er bekmørk. Eg humrar og smilar. Ungen er bastant, veslevaksen og lukkeleg uvitande om kva motivet for reisa er. Foreldra freistar halde oppe stemninga. For publikum fungerer det framifrå.
Diskusjonane krinsar om Batman og 2001: en romodyssé. Det svingar av glitrande slagarar frå iransk musikkhistorie som vantar velsigning frå prestestyret. Ein sonate av Franz Schubert gjev bittersøt klang. Ein typisk bonus med reisefilmar er utsikta. Det får vi her òg, frå den inntørka Urmia-sjøen, via raslande korn og lauv til fjella på grensa mot Tyrkia.
Skodespelarkvartetten spelar flott. Yngstemann Rayan Sarlak er eit funn. Den lakoniske stilen til Hasan Majuni som faren er fin. Pantea Panahiha som mora gjer likevel den beste rolla. Ho har nerve og nærvær av format og er den som utløyser sterkast kjensler.
Digital tilgang – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
