Stivbeint dramatisering, men varmt spel

For nokre av oss er klassikaren Jordbærstedet ikkje berre Bergmans beste, men kan hende den beste filmen vi veit. Då er fallhøgda stor for ein ny versjon av sujettet. Men denne vakre historia med så både skarpe og poetiske dialogar må sjølvsagt freiste teaterfolk til vidare utforsking.

Veteranen Sverre Anker Ousdal er henta attende til Nationaltheatret for å spele den aldrande professor Isak Borg, mannen som har hatt ein ærefull karriere og eit upåklageleg omdøme, men har gått på tomgang i privatlivet. I blaff mellom fortid og notid, mellom draum og røynd, aner vi kva som har gjort han slik, og følgjer han til ei erkjenning som forsonar.

Desse erkjenningsglimta er sterkt gripande i filmen og vert det òg i teaterhendinga, av di Ousdal framleis er ein stor skodespelar og er følgd opp i stramme, sterke rolletolkingar av til dømes Anne Krigsvold, Trond Espen Seim, Anne Marit Jacobsen, Laila Goody og andre.

Er du abonnent? Logg på for å lese vidare

Digital tilgang – heilt utan binding

Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.

E-postadressa di

Eg godtek vilkåra

Eller kjøp eit anna abonnement

Er du abonnent? Logg på for å lese vidare